بررسی ارزش پیش آگهی شاخص های پلاکتی در پره اکلامپسی

مقدمه: تشخیص اولیه و اداره مناسب پره اکلامپسی می تواند منجر به بهبود نتایج مادری و نوزادی شود. تاکنون پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی زیادی جهت تشخیص اولیه پره اکلامپسی استفاده شده است، ولی تست مناسب و مقرون به صرفه جهت افتراق نوع شدید پره اکلامپسی از نوع خفیف آن وجود ندارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارزش پیش آگهی شاخص های پلاکتی در مادران مراجعه کننده مبتلا به پره اکلامپسی انجام شد. روش­کار: این مطالعه مورد - شاهدی در سال 1389 بر روی 110 زن مبتلا به پره اکلامپسی و 135 زن باردار طبیعی در سنندج انجام شد. کلیه زنان باردار با سن بارداری بیشتر از 20 هفته که به بخش مامایی بیمارستان بعثت مراجعه کرده و دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، وارد مطالعه شدند. برای تمام بیماران در هنگام بستری، آزمایش تعداد سلول های خون و پلاکت انجام شد و نتایج آن در پرونده ثبت شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 5/11) و آزمون های آماری کای دو، فیشر، تست تی و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین از منحنی راک جهت تعیین نقطه برش استفاده شد. مقدار p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: در افتراق پره اکلامپسی خفیف از شدید، بیشترین سطح زیر منحنی راک برای شاخص های اختلاف اندازه پلاکت، توزیع پراکندگی سلول های بزرگ پلاکت و سپس میانگین حجم پلاکتی محاسبه شد. سطح زیر منحنی راک برای شاخص اختلاف اندازه پلاکت برابر 701/0 بود و نقطه برش برای این شاخص 7/16 محاسبه شد که در این نقطه، حساسیت و ویژگی به ترتیب برابر 4/46% و 6/92% بود. تعداد لوکوسیت ها، هموگلوبین و هماتوکریت شاخص پیش بینی کننده مناسبی تشخیص داده نشدند. نتیجه­گیری: هیچ کدام از شاخص های پلاکتی؛ توزیع پراکندگی سلول های بزرگ پلاکت، میانگین حجم پلاکتی و اختلاف اندازه پلاکت ارزش تشخیصی برای افتراق پره اکلامپسی از بارداری طبیعی نداشتند. ولی برای افتراق پره اکلامپسی شدید از خفیف، بهترین شاخص اختلاف اندازه پلاکت بود و شاخص های توزیع پراکندگی سلول های بزرگ پلاکت و میانگین حجم پلاکتی نیز در رده های بعدی قرار داشتند.